21
Apr
Apr
Een Ardeens avontuur
Harald Lamon sneed zijn eerste lepel nadat hij tijdens een kwieke boswandeling in de Ardennen verloren was gelopen. Rustend in de schaduw van een berk, viel zijn blik op een verse, net gevallen tak. Het Zwitsers zakmes dat hij als jonge padvinder gekregen had van zijn Akela kwam nu goed van pas. Harald zette zich aan het klieven, hakken en snijden. Helaas bleek de verkregen lepel na afloop eerder nutteloos. Er viel in de verste omtrek dan ook geen tomatensoep, rijstpap of stoverij te bespeuren.
Gelukkig besloot Harald zijn onding bij te houden. Toen hij enkele dagen later werd gevonden troffen zijn redders een man aan die weliswaar uitgehongerd was, maar er – tot eenieders opluchting – zeer vredig uitzag. Lepels snijden bleek namelijk een zeer meditatieve bezigheid. Het had Harald rust gebracht en hielp hem de bange en onzekere wachttijd op redding zonder veel psychische schade door te komen. Kortom, de vermiste wandelaar bood de aanblik van iemand die zijn grote liefde, zijn passie had gevonden: de lepel!
“Ik hou van de eenvoud van het deugddoend handwerk, het mooie handgereedschap, de rust en voldoening, de uitdaging, het duurzaam bezig zijn, het creatief proces,” verklaarde Harald aan de verbaasde redders. Hij was vastbesloten de ingeslagen weg als lepelsnijder verder te zetten. Daarmee blies hij een eeuwenoude traditie nieuw leven in. Sinds ene Flamand uit Roeselare in 1920 zijn laatste lepel sneed, was dat in Vlaanderen niet meer gebeurd.
Met de jaren heeft Harald Lamon zich verder in het houtsnijden bekwaamd. Zijn lepels worden tot ver buiten onze landsgrenzen gegeerd. Omwille van hun praktisch nut, ja. Maar ook omdat Harald’s lepels gewoon mooi zijn. Decoratieve objecten zelfs, die zich gewillig op een rijtje tot conceptuele kunst aan een witte muur laten ophangen.
Geen wonder dus dat Harald Lamon officiële erkenning heeft gekregen als Belgische Ambachtsman en houder van het prestigieuze Label ‘Handmade in Brugge’.
“Toch ongelooflijk te bedenken dat maar een paar generaties terug er nog Vlamingen waren die de kost verdienden met dit ambacht”, vindt Harald als ik hem in zijn Brugse atelier aantref, bezig op zijn schaafpaard een krimppot aan het uithollen. In het rond liggen er enkele hakbijlen, een haakmes, een whittling mes, stukjes hout. En een flesje walnotenolie, waarmee het houtsnijwerk een mooie finish en een harde beschermlaag krijgt. “Hoe snel deze kennis en kunde verloren zijn gegaan,” mijmert Harald. “Dit fantastische ambacht wil ik terug tot leven roepen in Vlaanderen maar ook een nieuwe, zinvolle en duurzame toekomst geven!”
Daarom organiseert Harald Lamon regelmatig workshops, waarop hij deelnemers meetroont naar de magische wereld van bijl en mes, van bomen en ambacht. Niet in de Ardennen maar in zijn “Lepelhuis” in Brugge – dit tot grote opluchting van de redders van de Ardennen, die zo al hun handen vol hebben met het opsporen van verloren gelopen marketing executives op team-building survival weekends.
Harald Lamon’s lepels zijn te in Galerie 57 aan de Katelijnestraat 57 in Brugge, en op onze website ( w w w . g a l e r i e 5 7 . b e).
